|
امروز یکی از شعرهای سال‌های تقریبا دور خود را برای شما دوستان نوشتم. باشد که مورد پسند شما خوبان قرار گیرد.
چه خوب کردی آمدی!
چه خوب کردی آمدی
ناز من!
راه ها
تیره ترین و بلند ترین شعرهای بودن
شده بودند.
و چشم های خسته ام
دوردست ترین منظره ها را
می پایید.
تا مگر نشان تو
آیتی باشد
برای تنهایی ام
و غمهای بلندم
که همه غزلهای مرا
تاریک ساخته بودند.
چه خوب کردی
آمدی
باغ دلم شکفت!.
+کورش زارعی بهجانی یکشنبه 86 آذر 11 3:24 عصر پیام
تو تنها اتفاقیست که نیفتاده‌ست ()
|
:جستجو